Μετάφραση στα ελληνικά από τα ουκρανικά της ευχαριστήριας επιστολής προς τον Σεβασμιότατο Ιερόθεο

https://cerkvarium.org/en/dokumenty/church/thankfull-letter-from-cerkvarium-to-metropolitan-of-nafpaktos-hierotheos 

 

Κίεβο, 15 Ἀπριλίου 2019 Translation to greek - Aleksandros Romiopoulos Edited by Fr. Romanos Anastasiadis

Πρός τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.κ. ΙΕΡΟΘΕΟ. Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, Εὐλογεῖτε! Μετά πολύ μεγάλης χαρᾶς καί ταπεινῆς εὐγνωμοσύνης πληροφορήθηκαν οἱ πιστοί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας τίς προσπάθειές Σας γιά τήν ὑποστήριξη τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία ἔλαβε τόν Τόμο τῆς Αὐτοκεφαλίας της ἐκ τῶν σεπτῶν χειρῶν τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ. Μέ μεγάλο ἐνθουσιασμό ἀναγνώσαμε τήν ἐπιστολή τῆς Σεβασμιότητός Σας πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στήν ὁποία, μέ ἀναντίρρητη ἐπιχειρηματολογία καί συνέπεια διασαφηνίσατε τούς λόγους σύμφωνα μέ τούς ὁποίους πρέπει νά γίνουν ἀποδεκτές οἱ ἀποφάσεις καί οἱ πράξεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πού ἀφοροῦν στήν Οὐκρανική Εκκλησία. Θεωρήσαμε ὅτι εἶναι ἀπαραίτητο νά μεταφραστεῖ ἡ ἐπιστολή Σας αὐτή στά οὐκρανικά, ὅπως ἔχει συμβεῖ καί με προηγούμενα κείμενά σας1, προκειμένου νά γίνει γνωστή στό οὐκρανικό κοινό2. Ἡ ἐπί 30 περίπου ἔτη ἀπροθυμία τῆς Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας νά τερματίσει τήν ἀντιπαράθεση ἀνάμεσα στούς Ὀρθοδόξους τῆς Οὐκρανίας ὑποκίνησε τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη ὥστε νά ἀναλάβει τήν κατάσταση ὑπό τόν ἔλεγχο τῆς Μητρός Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Ἐμεῖς εἴμαστε ἀπείρως εὐγνώμονες πρός τήν Αὐτοῦ Θειοτάτη Παναγιότητα γιά τήν ἀνδρεία του καί τήν θεοφιλῆ του πράξη, γι’ αὐτό καί δεόμαστε πρός τόν Κύριο ὑπέρ τῆς ὑγείας καί μακροημερεύσεως τοῦ Παναγιωτάτου. Δυστυχῶς, ἡ Ρωσσική Ἐκκλησία, μέ ἀδιαλλαξία καί σκληρότητα, ἀρνήθηκε νά ἀποδεχθεῖ τήν ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τό ὁποῖο, κάνοντας χρήση τῶν ἱστορικῶν κανονικῶν προνομίων καί δικαιωμάτων του, θεράπευσε τήν πολυετῆ διαμάχη ἀνάμεσα σέ «καλούς» καί «κακούς» Ὀρθοδόξους καί τερμάτισε τήν ἀπαράδεκτη καί ψυχοβλαβῆ κανονική ἀνωμαλία στήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας. Ἀντί τοῦ ρόλου τῆς ἀγαπώσης ἀδελφῆς Ἐκκλησίας, πού μεριμνᾶ γιά τό καλό τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας, ἡ Ρωσσική Ἐκκλησία ἐπέλεξε τόν ρόλο τῆς ἐγωιστικῆς καί φθονερῆς μητριᾶς, ἡ ὁποία ἀρνεῖται νά ἀντιμετωπίσει μέ τήν δέουσα σοφία, ὑπομονή καί πραότητα τήν ἀποκατάσταση τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας ἀναφορικά μέ τήν πολύπαθη Μητρόπολη τοῦ Κιέβου, θυσιάζοντας τά λίγα προσωρινά δικαιώματα πού ἀσκοῦσε σέ αὐτήν ἐπί τρεῖς αἰῶνες περίπου, χάριν τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς ἑνότητας καί τῆς εἰρήνης στούς Ὀρθοδόξους πιστούς τῆς Οὐκρανίας. Ἀπεναντίας, ἡ ἡγεσία τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας, ἐξαιτίας τῶν γεωπολιτικῶν διεκδικήσεων τῆς Ρωσσίας, χρησιμοποιεῖ ὅλα τά δυνατά, θεμιτά καί ἀθέμιτα, μέσα -οἰκονομικά, πολιτικά, διπλωματικά καί ἱστορικά- προκειμένου νά ἀνάψει τό πῦρ τῆς ἀντιπαραθέσεως τόσο μέσα στήν Οὐκρανία ὅσο καί ἐν γένει στήν Ὀρθόδοξη Οἰκουμένη. Κάποιες τοπικές Ἐκκλησίες ἔχουν ἐκφράσει τήν ἀρνητική τους στάση ἀπέναντι στή νέα ἀδελφή Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας λόγω πολιτικῆς ἤ οἰκονομικῆς ἐξαρτήσεως ἀπό τή Ρωσσία, ἐνῶ ἄλλες τηροῦν οὐδέτερη στάση, φοβούμενες τά ἀντίποινα τῆς Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα δύνανται νά προκαλέσουν δυσάρεστες κανονικές συνέπειες. Ἡ Οἰκουμενική Ὀρθοδοξία βρέθηκε σέ κατάσταση διαίρεσης καί οἱ λόγοι τῆς ἐξαναγκασμένης σπουδῆς ὁρισμένων Ἐκκλησιῶν νά μήν ἀναγνωρίσουν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας δέν ἔχουν καμία σχέση μέ τή μέριμνα γιά τά καλῶς ἐννοούμενα συμφέροντα καί τήν ἀληθινή ἑνότητα τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας. Ὁ ἐκβιασμός, μέ ὅπλο τήν Θεία Εὐχαριστία, μέ τήν ἄρνηση τῆς συλλειτουργίας καί τῆς κοινωνίας στό κοινό Ποτήριο, ἔχουν προκαλέσει σύγχυση καί πειρασμό σέ ἑκατομμύρια πιστούς σέ ὅλη τήν οἰκουμένη, ἐνσπείροντας ἀνάμεσά τους διαμάχη καί ἀνταγωνισμό. Καί, σάν νά μήν ἔφταναν ὅλα αὐτά, ἡ ἡγεσία τῆς Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας ἐπέτρεψε στόν ἑαυτό της τό ἀπαράδεκτο προνόμιο νά ἀπαγορεύει στό Ἅγιο Πνεῦμα νά ἐνεργεῖ ὅπου θέλει. Ἀλλά ἐμεῖς γνωρίζουμε ὅτι «τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ, καὶ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἀκούεις, ἀλλ' οὐκ οἶδας πόθεν ἔρχεται καὶ ποῦ ὑπάγει· οὕτως ἐστὶ πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Πνεύματος» (Ἰωάν. γ΄ 8). Σεβασμιώτατε, Σᾶς εἴμαστε εὐγνώμονες γιά τήν καλόκαρδη, ἀδελφική ὑποστήριξή Σας πρός τήν νέα Οὐκρανική Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία χρειάζεται πολύ τή βοήθεια καί τή σοφία τῶν ἄλλων ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν γιά τήν ἐν Χριστῷ ἀνάπτυξή της. Δυστυχῶς, ἡ Ρωσσία ἐνίσχυσε τίς ἐπιθέσεις της ἐναντίον μας καί ζητᾶ ἀπό τίς τοπικές Ἐκκλησίες νά μήν ἀναγνωρίσουν τή νέα κανονική μας κατάσταση. Ὅμως ἐμεῖς δέν ἀπελπιζόμαστε, «ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι» (Β΄ Κορ. δ΄ 8-9). Ἐπί 28 ὁλόκληρα ἔτη ἡ πολύπαθη Ἐκκλησία μας, παραμένοντας στήν ἀπομόνωση ἐξαιτίας τῶν διεκδικήσεων τῆς Μόσχας, οἰκοδομοῦσε τόν Οἶκο τοῦ Κυρίου χωρίς νά ἀπομακρύνεται ἀπό τήν ἀλήθεια τήν ὁποία μᾶς παρέδωσε τό Ἱερό Εὐαγγέλιο καί ἡ Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχουμε διατηρήσει τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, μολονότι ἡ Ρωσσική Ἐκκλησία μᾶς θεωροῦσε σάν νά μήν ὑπάρχουμε ἤ σάν νά εἴμαστε οἱ «ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ» καί μέ τόν τρόπο αὐτό ἀποδυνάμωνε τήν Οἰκουμενική Ὀρθοδοξία, ἀρνούμενη νά δεχθεῖ μερικά ἐκατομμύρια τῶν πιστῶν τῆς Οὐκρανίας στήν οἰκογένεια τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν. Ἔχουμε ὑπομείνει πολλά ψέματα, πολλές ραδιουργίες καί συκοφαντίες εἰς βάρος μας. Ὅμως ἐμεῖς γνωρίζουμε ποιός εἶναι ὁ πατήρ τοῦ ψεύδους: «ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστέ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ' ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ» (Ἰωάν. η΄ 44). Ἴσως ἡ Ἐκκλησία μας δέν θά ἀποφύγει στό ξεκίνημά της τά ἀνθρώπινα λάθη καί τίς ἀναταραχές. Ἀλλά αὐτό γινόταν καί σέ ἄλλες Ἐκκλησίες, ἀφοῦ ποτέ καί πουθενά δέν ὑπῆρξε εὔκολη ἡ διαδικασία σταθεροποιήσεως τοῦ καθεστώτος Αὐτοκεφαλίας. Ἀλλά, μέ τή βοήθεια τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, εὐελπιστοῦμε ὅτι θά ξεπεράσουμε ὅλα τά ἐμπόδια χρησιμοποιώντας τήν δισχιλιετῆ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν! Καί ἔστι καί ἔσται! Σᾶς εὐχόμαστε ταπεινά καλή Ἀνάσταση καί διατελοῦμε, Μέ ἰδιαίτερη τιμή καί βαθύτατο σεβασμό Τολμηρῶς ἐκ προσώπου τῶν πιστῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας καί τῆς κοινοτικῆς ὀργάνωσης «Κέντρο τῆς Θρησκευτικῆς Ἀσφάλειας» Δημήτριος Γορεβόϊ καί Τατιάνα Ντ
ερκάτς

Νεα μοσχοβίτικη προβοκάτσια στην Ουκρανία

https://youtu.be/Q4OxfFDtGUw
Νεα μοσχοβίτικη προβοκάτσια στην Ουκρανία από τους αντικανονικώς εβρισκόμενων εκει μοσχοβίτικων κληρικών. Ο παπάς του μοσχοβίτικου αρνείται να κοινωνήσει ένα μωρό επειδή είναι βαπτισμένο στην Ουκρανική Εκκλησία που έχει Τόμο αυτοκεφαλίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο(!) και μάλιστα λεει πως πρέπει να αναβαπτιστεί...

Η απάντηση σε όλα αυτά μπορεί να είναι μόνο μία, όπως μου'κάζεται...Απλώς δεν υπάρχει η Ορθοδοξία στο μοσχοβίτικο.Η ουσία της μοσχοβίτικης ψευδοεκκλησιαστικότητος ήταν και είναι η σχισματική και η χαμιτική. Βασίζεται εξ ' αρχής επί της συκοφαντίας εις βάρος των πνευματικών πατέρων Ρωμιών"-Γραικών" και στην τάση να διαφέρει απ' αυτούς όσο πιο πολύ γίνεται. Ενώ η Ορθοδοξία όπως και επίσημα λεγόταν αυτή στην Ρωσία από το 989 και μέχρι το 1917 ειναι η Γραικική Πίστη (греческая вера). Σήμερα στην επιφάνεια βγήκε η εκκλησιολογική αιρεσή της Μόσχας αλλά υπάρχουν και άλλες που την οδηγούν στο οριστικό σχίσμα..Εκτός από το να είναι εν δυνάμει σχισματική η μοσχοβίτικη ορθοδοξοφανή παράταξη και αιρετίζει. Αντί της ορθοδοξίας οι μοσχοβίτες έφτιαξαν μια σαλάτα εκ των αιρέσεων και του σκοταδιστικού παγανισμού,την οποία καλύπτουν με το ελληνικό brand Православие Ορθοδοξία. Όλη η λεγόμενη αυτοκεφαλία τους την οποία δεν τους παραχώρησε κανείς(οι αυτοκέφαλες Εκκλησιές έχουν Τόμους) είναι οι αυθαιρεσία και σφετερισμός των δικαιωμάτων που δεν έχουν. Δεν είχαν οι μοσχοβίτες το δικαιώμα να αγιοποιούν χωρίς την επικύρωση της Κωνσταντινουπόλεως,ούτε να έχουν δικαιοδοσία εκτός των ορίων του μοσχοβίτικου κράτους του 1589.  Ο επίσκοπος της Μόσχας επιδεικνύει τον παπισμό με την άσχημη έννοια του όρου. Που τον βρήκανε τον "великого господина"=τον "μεγάλο κύριο"; Έτσι μνημονεύουν τον επίσκοπο της Μόσχας στις ακολουθίες. Γιατί τον μνημονεύει ο κάθε ιερέας σε όλες τις μητροπόλεις του μοσχοβίτικου ενώ πρέπει να μνημονεύει μόνο τον δικό του μητροπολίτη; Γιατί έχει απόλυτη εξουσία σε όλες τις μητροπόλεις ενώ την έχει μόνο ο τοπικός μητροπολίτης; Τι θά πει: "να κάνετε χώρις καμία αμφιβολία τα πάντα που σας διατάζω"; [1] και μετά απ' αυτό τολμούν να μιλούν ασταμάτητα για τον "παπισμό"  της Πόλεως;  Γιατί ο της Μόσχας δεν έχει τον Οικουμενικό Πατριάρχη ως κεφαλή όπως αναφέρεται στα έγγραφα που ανύψωσαν την μοσχοβίτικη μητρόπολη;[2] κλπ κλπ. Ο κλασσικός φορέας αυτής της αιρετίζουσης μοσχοβίτικης ψευδορθοδοξίας είναι και ο Φιλάρετος. Μ' αυτή τη εννοία ο τελευταίος είναι τελείως μοσχοβίτης. Αλλά και εκτός εκκλησιολογίας υπάρχουν αιρέσεις. Το ότι ο προϊστάμενος της Μόσχας γυμννή κεφαλή δημοσίως διδάσκει  καταδικασμένη αίρεση κανέναν δεν ενοχλεί; [3]
Ίσως δεν  το καταλαβαίνουν...Αλλά και αν καταλαβαίνουν μερικοί, το αποσιωπούν.
Όσον αφορά στις βαπτίσεις που έγιναν από τους πράγματι σχισματικούς η Εκκλησία λέγει το αντίθετο. Π.χ.από την Σύνοδο του 1147 καταδικάζεται ο μητροπολίτης Λεόντιος που αναβάπτισε το παίδι που ήταν ήδη βαπτισμένο από τον σχισματικό ιερέα. Και ο Θεόδωρος Βαλσαμόνας υπογραμμίζει στην ερμηνεία του 19 κανόνα της Σαρδίκης ότι: "από του παρόντος κανόνος ουδένα προκριματισμόν υπέστησαν οι παρά των καθαιρεθεντών ή και αναθεματισμενων κληρωθέντες(=ιεροθέντες)"...
Παρ όλα ταύτα το μοσχοβίτικο δέχεται από την λατινική ετεροδοξία με την οποία υπάρχουν πολλές και σοβαρές δογματικές διαφορές όχι μόνο άνευ βαπτίσεως αλλά αναγνωρίζει και την λατινική "ιεροσύνη". https://youtu.be/icqYL3dNQhI
 Και τολμούν να κατηγορούν τον Οικουμενικό Πατριάρχη ο οποίος δέχτηκε την ιεροσύνη στους ανθρώπους ορθοδόξου δόγματος που ήσαν "σχισματικοί" μόνο κατά την λανθασμένη και ψεύτικη μοσχοβίτικη εκδοχή;


 [1] https://www.vkpress.ru/glavnoe/patriarkh-kirill-v-novorossiyske-provel-liturgiyu-i-podaril-soboru-ikonu-s-likami-roditeley-bogorodi/?id=112761
Είπε το εξής
" Εάν κάποιος έχει αμφιβολίες αν πρέπει να κάνουμε όλα που διδάσκει ο πατριάρχης,-αφήστε όλες τις αμφισβητήσεις! Και να κάνετε με ακρίβεια αυτό που διατάζω! Διότι δεν μιλάω από την δική μου σοφία,αλλά από την σοφία όλης της ιεραρχίας της Ρωσικής ορθ.Εκκλησίας! Δεν υπάρχει σήμερα άλλος δρόμος για την Εκκλησία μας! Όποιος δεν συμφωνεί στην σύνταξη!
«Если у кого-то еще остаются сомнения, нужно ли делать все то, о чем патриарх учит, — оставьте все сомнения! И строго исполняйте то, что я повелеваю! Потому что я не от своей мудрости говорю, а от мудрости всего епископата Русской православной церкви! Другого пути для нашей Церкви сегодня нет! Кто не согласен — на пенсию!»

[2] «χρεωστῶν μνημονεύειν ἡμῶν τοῦ ὀνόματος καὶ τῶν λοιπῶν, καὶ ΚΕΦΑΛΗΝ αὐτοῦ καὶ πρῶτον ἔχειν καὶ νομίζειν τὸν ἀποστολικὸν θρόνον Κωνσταντινουπόλεως,( Γράμμα του Οικουμενικού Πατριαρχή του 1589 για την Μόσχα)
[3] https://rwmio.blogspot.com/2018/01/blog-post.html?m=1

Η Μόσχα και η ROCOR( Εκκλησία της ρωσικής διασποράς)

Η Μόσχα και η ROCOR

Ο μητροπολίτης Σέργιος(Στράγοροντσκι) μετά της Συνόδου του στις 22 Ιουνίου του 1934 εξέδωσαν η εξής Πράξη  :

«Τους αρχιερείς και κληρικούς της λεγόμενης ομάδας του Καρλοβάτσκι, επαναστάντες κατά της νόμιμης Ιεραρχίας τους και παρά τις νουθεσίες πολλών ετών εμμένοντες στο σχίσμα, να κριθούν στο εκκλησιαστικό δικαστήριο με κατηγορία ότι παραβίασαν τους Αποστολικές κανόνες 31, 34, 35 της Πρωτοδευτέρας Συνοδου 13, 15 και άλλων, με την απομάκρυνση αυτούς από τις εκκλησιαστικές θέσεις (εάν τες κατέχουν)  μέχρι την μετάνοια τους ή μέχρι την δικαστική απόφαση.

2. Να απαγορευτεί το ιερουργείν στους σεβασμιώτατους: πρώην μητροπολίτη του  Κίεβου Αντώνιο(Χραποβίτσκι), πρώην αρχιεπισκόπο  Κισσενάου Αναστάσιο(Γριμπανοβσκί),πρώην αρχιεπισκοπο της Ζαμπάικαλιε Μελέτιο(Ζαμπορόβσκι), πρώην αρχιεπίσκοπο Φινλανδίας Σεραφείμ(Λουκιάνωφ), πρώην επίσκοπο της Καμτσάτκας Νέστωρα(Ανισιμώφ) καθώς και στον επίσκοπο Τυχωνα(Λιασσενκό), επίσκοπο Τύχωνα(Τρόιτσκι) επικεφαλής των καρλόβτσων(карловчан) στην Αμερική και τον επίσκοπο Βίκτωρα(Σβιάτιν) στο Πεκίνο.

 
3. Να ειδοποιηθούν οι ορθόδοξοι ποιμένες κλήρος και λαός ότι αυτοί που έρχονται σε κοινωνία με τους σχισματικούς και δέχονται από αυτούς τα μυστήρια και την ευλογία υπόκεινται συμφώνα με τους κανόνες στην ίδια ποινή με αυτούς.»[1]

Περί αυτού ειδοποίησαν αμέσως και τους προϊσταμένους των τοπικών Εκκλησιών.

Αφού ο Σέρβος πατριάρχης Βαρνάβας δεν συμφώνησε με αυτή τη Πράξη ο μητροπολίτης Σέργιος τον απειλούσε ότι θα διακόψει μαζί του την ευχαριστιακή κοινωνία: «Εάν η Υμετέρα Αγιότητα θα αγνοήσει  την παρούσα μου επιστολή, συνεχίζοντας να επιδεικνύει  την εν προσευχή και εν γένει κοινωνία Υμών με τους σχισματικούς αυτό θα σημαίνει ότι ευχαριστιακή κοινωνία μεταξύ ημών διακόπηκε»[2].        

To 1945 ο πατριαρχής της Μόσχας Αλέξιος έκανε υπόμνημα περί της ROCOR με σκοπό να το υπογράψουν και οι Πατριάρχες της Ανατολής : «στο κείμενο οι ιεράρχες της ROCOR απερίσπεκτα παρουσιάζονται ως σχισματικοί...κατά πάσα πιθανότητα η υπόσχεση να γίνει κάποιο εκκλησιαστικό δικαστήριο στο μέλλον επέτρεψε στους προϊσταμένους των Εκκλησιών να συμφωνήσουν στην υπογραφή. Εκτός από τον πατριαρχη Αλέξιο το υπέγραψαν οι Πατριάρχες Χριστόφορος, Αλέξανδρος III και Τιμόθεος»[3] Ο Οικουμενικός Πατριαρχής Μάξιμος δεν υπέγραψε. Τώρα υπάρχει μια τάση στο μοσχοβιτικό να παρουσιαζουν την ROCOR ως μη σχιζματική...Για αυτό λεει απερίσπεκτα παρουσιάζονται ως σχισματικοί.

Αλά αν δούμε τι έγραφαν οι μοσχοβίτες για την ROCOR  πριν από το 2007 θα δούμε πάντου να τους λένε σχισματικούς.... αν θέλετε να παρουσιάσω παραδείγματα.

O Αντώνιος του Σουροζ γράφει:

 «Μετά από πολλά χρόνια το 1949-1050 βρέθηκα εδώ ως ιερέας και γνώρισα τον ιερέα της Εκκλησίας της διασποράς ο οποίος τώρα είναι η κεφαλή της, τον μητροπολίτη Βιτάλιο. Αυτός ήταν προϊστάμενος εκείνης της ενορίας και εγώ της άλλης; Τότε εμείς μοιραζόμασταν αυτόν και έναν ναό. Μετά από κάθε ακολουθία την δική μου έκανε αγιασμό του ναό κατά το τυπικό αγιασμού ναού από τους αιρετικούς μολυσμένου. Αποφάσισα να τον γνωρίσω και πήγα σ΄αυτόν...Νόμιζα πως δεν θα με δεχτεί με καλό τρόπο αλλά δεν θα του επιτρέψω να με δεχτεί με άσχημο τρόπο, και όταν μπήκε στο δωμάτιο που βρισκόμουν του είπα αμέσως «πάτερ Βίταλιε, ο Χρίστος εν τω μέσω ημων!» - δεν είχε τι να κάνει παρά να απαντήσει «και είναι και θα είναι». Απ΄αυτό ξεκίνησε. Στην συνεχεία συναντιόμασταν μια φορά τον Μήνα περίπου  και όταν γίναμε πιο οικείοι τον ρώτησα: «πάτερ Βιτάλιε  τι γνώμη έχετε για μένα;» Μου λέει: «Ξέρετε κάτι, αφού είστε ένας άνθρωπος αληθινός θα σας απαντήσω ευθέως. Εάν θα ήθελα να είμαι ευγενικός απλώς θα΄λεγα ότι δεν είστε ιερέας, αλλά θα σας πβ την αλήθεια είστε ο ιερέας του σατανά»[4]         

---

[1] «1. Заграничных русских архиереев и клириков так называемой Карловацкой группы, восставших на свое законное Священноначалие и, несмотря на многолетние увещания, упорствующих в расколе (σχισμα), предать церковному суду по обвинению в нарушении правил Святых Апостолов 31, 34, 35; Двукратного Собора 13-15 и других с устранением обвиняемых впредь до их раскаяния или до решения о них суда от церковных должностей (если таковые они занимают).
2. Запретить в священнослужении Преосвященных: бывшего Киевского митрополита Антония [Храповицкого], бывшего Кишиневского архиепископа Анастасия [Грибановского], бывшего Забайкальского архиепископа Мелетия [Заборовского], бывшего Финляндского архиепископа Серафима [Лукьянова], бывшего Камчатского епископа Нестора [Анисимова], а также епископа Тихона (Лященко), епископа Тихона [Троицкого], возглавляющего карловчан в Америке, и епископа Виктора [Святина] — в Пекине.
3. Предупредить православных архипастырей, клир и мирян, что входящие в молитвенное общение с раскольниками (=σχισματικούς), принимающие от запрещенных Таинства и благословение, подлежат по церковным правилам одинаковому с ним наказанию» πήγη(Журнал Московской Патриархи. 1934. № 22, σ.1-2). Το περιοδικό του πατριαρχείου της Μόσχας 1934

[2] «Если же Ваше Святейшество настоящее мое обращение оставите без внимания, продолжая демонстрировать свое молитвенное и всякое общение с раскольниками, это будет означать, что молитвенное и евхаристическое общение между нами прервано» Βλ.  Кострюков А. А. Русская Зарубежная Церковь в 1925-1938 гг. Юрисдикционные конфликты и отношения с московской церковной властью. М., 2012, σ. 575. https://zyorna.ru/catalog/item/russkaya-zarubezhnaya-cerkov-v-1925-1938   Pdf Βλ.    pstgu.ru/download/1330698595.Avtoreferat_Kostrukov.pdf  

[3] иерархи Зарубежной Церкви в документе заведомо представлялись как рас­кольники. ..По-видимому, обещание некоего будущего «суда» позволило главам Церквей со­гласиться на его подписание. Помимо Патриарха Алексия документ подписали Патриархи Христофор, Александр 111 и Тимофей ο.π σ.164 Меморандум о Русской Зарубежной Церкви // Архив ОВЦС. Дело «Рус­ская Зарубежная Церковь». Папка «1945». Л. 34. См. «Приложение».

[4] http://www.mitras.ru/church/ch_13.htm

Много лет спустя, году в 1949 - 1950, я оказался здесь священником и познакомился со священником Зарубежной церкви, который теперь ее глава, митрополит Виталий. Он был настоятелем того прихода, я этого; мы тогда делили один храм. После каждой моей службы он его освящал по чину освящения храма, оскверненного еретиками. Я решил с ним знакомиться и отправился к нему... Я решил: он меня, вероятно, встретит плохо, но я ему не дам меня встретить до конца плохо, и когда он вошел в комнату, где я находился, я ему сразу сказал: «Отец Виталий, Христос посреди нас!» - и ему ничего не оставалось, как ответить: «И есть и будет». И с этого началось. Потом мы с ним встречались раз в месяц приблизительно, и когда мы немножко сблизились, я его спросил: «Отец Виталий, что вы обо мне думаете?» Он говорит: «Знаете, вы человек честный, поэтому я вам прямо отвечу. Если бы я хотел быть вежливым, я бы сказал: вы просто не священник, но я вам правду скажу: вы - священник сатаны…»