Η Μόσχα και η ROCOR( Εκκλησία της ρωσικής διασποράς)

Η Μόσχα και η ROCOR

Ο μητροπολίτης Σέργιος(Στράγοροντσκι) μετά της Συνόδου του στις 22 Ιουνίου του 1934 εξέδωσαν η εξής Πράξη  :

«Τους αρχιερείς και κληρικούς της λεγόμενης ομάδας του Καρλοβάτσκι, επαναστάντες κατά της νόμιμης Ιεραρχίας τους και παρά τις νουθεσίες πολλών ετών εμμένοντες στο σχίσμα, να κριθούν στο εκκλησιαστικό δικαστήριο με κατηγορία ότι παραβίασαν τους Αποστολικές κανόνες 31, 34, 35 της Πρωτοδευτέρας Συνοδου 13, 15 και άλλων, με την απομάκρυνση αυτούς από τις εκκλησιαστικές θέσεις (εάν τες κατέχουν)  μέχρι την μετάνοια τους ή μέχρι την δικαστική απόφαση.

2. Να απαγορευτεί το ιερουργείν στους σεβασμιώτατους: πρώην μητροπολίτη του  Κίεβου Αντώνιο(Χραποβίτσκι), πρώην αρχιεπισκόπο  Κισσενάου Αναστάσιο(Γριμπανοβσκί),πρώην αρχιεπισκοπο της Ζαμπάικαλιε Μελέτιο(Ζαμπορόβσκι), πρώην αρχιεπίσκοπο Φινλανδίας Σεραφείμ(Λουκιάνωφ), πρώην επίσκοπο της Καμτσάτκας Νέστωρα(Ανισιμώφ) καθώς και στον επίσκοπο Τυχωνα(Λιασσενκό), επίσκοπο Τύχωνα(Τρόιτσκι) επικεφαλής των καρλόβτσων(карловчан) στην Αμερική και τον επίσκοπο Βίκτωρα(Σβιάτιν) στο Πεκίνο.

 
3. Να ειδοποιηθούν οι ορθόδοξοι ποιμένες κλήρος και λαός ότι αυτοί που έρχονται σε κοινωνία με τους σχισματικούς και δέχονται από αυτούς τα μυστήρια και την ευλογία υπόκεινται συμφώνα με τους κανόνες στην ίδια ποινή με αυτούς.»[1]

Περί αυτού ειδοποίησαν αμέσως και τους προϊσταμένους των τοπικών Εκκλησιών.

Αφού ο Σέρβος πατριάρχης Βαρνάβας δεν συμφώνησε με αυτή τη Πράξη ο μητροπολίτης Σέργιος τον απειλούσε ότι θα διακόψει μαζί του την ευχαριστιακή κοινωνία: «Εάν η Υμετέρα Αγιότητα θα αγνοήσει  την παρούσα μου επιστολή, συνεχίζοντας να επιδεικνύει  την εν προσευχή και εν γένει κοινωνία Υμών με τους σχισματικούς αυτό θα σημαίνει ότι ευχαριστιακή κοινωνία μεταξύ ημών διακόπηκε»[2].        

To 1945 ο πατριαρχής της Μόσχας Αλέξιος έκανε υπόμνημα περί της ROCOR με σκοπό να το υπογράψουν και οι Πατριάρχες της Ανατολής : «στο κείμενο οι ιεράρχες της ROCOR απερίσπεκτα παρουσιάζονται ως σχισματικοί...κατά πάσα πιθανότητα η υπόσχεση να γίνει κάποιο εκκλησιαστικό δικαστήριο στο μέλλον επέτρεψε στους προϊσταμένους των Εκκλησιών να συμφωνήσουν στην υπογραφή. Εκτός από τον πατριαρχη Αλέξιο το υπέγραψαν οι Πατριάρχες Χριστόφορος, Αλέξανδρος III και Τιμόθεος»[3] Ο Οικουμενικός Πατριαρχής Μάξιμος δεν υπέγραψε. Τώρα υπάρχει μια τάση στο μοσχοβιτικό να παρουσιαζουν την ROCOR ως μη σχιζματική...Για αυτό λεει απερίσπεκτα παρουσιάζονται ως σχισματικοί.

Αλά αν δούμε τι έγραφαν οι μοσχοβίτες για την ROCOR  πριν από το 2007 θα δούμε πάντου να τους λένε σχισματικούς.... αν θέλετε να παρουσιάσω παραδείγματα.

O Αντώνιος του Σουροζ γράφει:

 «Μετά από πολλά χρόνια το 1949-1050 βρέθηκα εδώ ως ιερέας και γνώρισα τον ιερέα της Εκκλησίας της διασποράς ο οποίος τώρα είναι η κεφαλή της, τον μητροπολίτη Βιτάλιο. Αυτός ήταν προϊστάμενος εκείνης της ενορίας και εγώ της άλλης; Τότε εμείς μοιραζόμασταν αυτόν και έναν ναό. Μετά από κάθε ακολουθία την δική μου έκανε αγιασμό του ναό κατά το τυπικό αγιασμού ναού από τους αιρετικούς μολυσμένου. Αποφάσισα να τον γνωρίσω και πήγα σ΄αυτόν...Νόμιζα πως δεν θα με δεχτεί με καλό τρόπο αλλά δεν θα του επιτρέψω να με δεχτεί με άσχημο τρόπο, και όταν μπήκε στο δωμάτιο που βρισκόμουν του είπα αμέσως «πάτερ Βίταλιε, ο Χρίστος εν τω μέσω ημων!» - δεν είχε τι να κάνει παρά να απαντήσει «και είναι και θα είναι». Απ΄αυτό ξεκίνησε. Στην συνεχεία συναντιόμασταν μια φορά τον Μήνα περίπου  και όταν γίναμε πιο οικείοι τον ρώτησα: «πάτερ Βιτάλιε  τι γνώμη έχετε για μένα;» Μου λέει: «Ξέρετε κάτι, αφού είστε ένας άνθρωπος αληθινός θα σας απαντήσω ευθέως. Εάν θα ήθελα να είμαι ευγενικός απλώς θα΄λεγα ότι δεν είστε ιερέας, αλλά θα σας πβ την αλήθεια είστε ο ιερέας του σατανά»[4]         

---

[1] «1. Заграничных русских архиереев и клириков так называемой Карловацкой группы, восставших на свое законное Священноначалие и, несмотря на многолетние увещания, упорствующих в расколе (σχισμα), предать церковному суду по обвинению в нарушении правил Святых Апостолов 31, 34, 35; Двукратного Собора 13-15 и других с устранением обвиняемых впредь до их раскаяния или до решения о них суда от церковных должностей (если таковые они занимают).
2. Запретить в священнослужении Преосвященных: бывшего Киевского митрополита Антония [Храповицкого], бывшего Кишиневского архиепископа Анастасия [Грибановского], бывшего Забайкальского архиепископа Мелетия [Заборовского], бывшего Финляндского архиепископа Серафима [Лукьянова], бывшего Камчатского епископа Нестора [Анисимова], а также епископа Тихона (Лященко), епископа Тихона [Троицкого], возглавляющего карловчан в Америке, и епископа Виктора [Святина] — в Пекине.
3. Предупредить православных архипастырей, клир и мирян, что входящие в молитвенное общение с раскольниками (=σχισματικούς), принимающие от запрещенных Таинства и благословение, подлежат по церковным правилам одинаковому с ним наказанию» πήγη(Журнал Московской Патриархи. 1934. № 22, σ.1-2). Το περιοδικό του πατριαρχείου της Μόσχας 1934

[2] «Если же Ваше Святейшество настоящее мое обращение оставите без внимания, продолжая демонстрировать свое молитвенное и всякое общение с раскольниками, это будет означать, что молитвенное и евхаристическое общение между нами прервано» Βλ.  Кострюков А. А. Русская Зарубежная Церковь в 1925-1938 гг. Юрисдикционные конфликты и отношения с московской церковной властью. М., 2012, σ. 575. https://zyorna.ru/catalog/item/russkaya-zarubezhnaya-cerkov-v-1925-1938   Pdf Βλ.    pstgu.ru/download/1330698595.Avtoreferat_Kostrukov.pdf  

[3] иерархи Зарубежной Церкви в документе заведомо представлялись как рас­кольники. ..По-видимому, обещание некоего будущего «суда» позволило главам Церквей со­гласиться на его подписание. Помимо Патриарха Алексия документ подписали Патриархи Христофор, Александр 111 и Тимофей ο.π σ.164 Меморандум о Русской Зарубежной Церкви // Архив ОВЦС. Дело «Рус­ская Зарубежная Церковь». Папка «1945». Л. 34. См. «Приложение».

[4] http://www.mitras.ru/church/ch_13.htm

Много лет спустя, году в 1949 - 1950, я оказался здесь священником и познакомился со священником Зарубежной церкви, который теперь ее глава, митрополит Виталий. Он был настоятелем того прихода, я этого; мы тогда делили один храм. После каждой моей службы он его освящал по чину освящения храма, оскверненного еретиками. Я решил с ним знакомиться и отправился к нему... Я решил: он меня, вероятно, встретит плохо, но я ему не дам меня встретить до конца плохо, и когда он вошел в комнату, где я находился, я ему сразу сказал: «Отец Виталий, Христос посреди нас!» - и ему ничего не оставалось, как ответить: «И есть и будет». И с этого началось. Потом мы с ним встречались раз в месяц приблизительно, и когда мы немножко сблизились, я его спросил: «Отец Виталий, что вы обо мне думаете?» Он говорит: «Знаете, вы человек честный, поэтому я вам прямо отвечу. Если бы я хотел быть вежливым, я бы сказал: вы просто не священник, но я вам правду скажу: вы - священник сатаны…»